Güneydoğu'dan bir şehir efsanesi.
Bir televizyon kanalında bir PKK itirafçısı geçmişini anlatması için konuk edilir. Muhabir:
- Anlat bakalım, yasadışı bölücü terör örgütü ile nasıl tanıştın?
İtirafçı başlar anlatmaya:
- Bir gece PKK lılar bizim köye gelmişler. Birden kapı vurulmuş taak taak takk... Açmışız biz de. Bakmışım ki anarşitler. Bana demiştir ki; bize yemek vereceksin, ekmek, su vereceksin, yardım edeceksin yataklık edeceksin yani ha! Yook demişim, olmaz demişim, siz hayınsınız, anarşitsiniz, bölücüsünüz, size ekmek su yok. O zamaan aneyi vururuk demişlerdir. Yine benden yardım yok. Aneyi vurmuşlardır. Birkaç gün sonra gene gelmişlerdir anarşitler, demişlerdir bize yardım edeceksin, ekmek, su... Demişim yok... Babeyi de vurmuşlardır. Ertesi gün gene gelmişlerdir... Bize yardım, yoksa karıyı vururuk... Yok demişim, karı da gitmiştir. Sonra çocuklar... Herkes ölmüştür. Ben evde bir başıma düşünürem bir gece... Yine kapı çalmıştır... Takkk takkk takkk!. Açmışım kapıyı, onlar! Bakmışlardır ki evde kimse yok, demişlerdir ki gel bize katıl. Ben demişim, size katılmam. Siz hayınsınız, anarşitsiniz... Bana demişler ki; yoksa seni vururuk... Biraz düşünmüşüm; aney yok, babey yok, karı yok, çocuk yok. Bakmışım anarşit mantıklı konuşuyor. Kabul etmişim!...
