Nasreddin Hoca Fıkraları

Bir arkadaşı Hoca'ya gelmiş:

- Bana bak, Hoca! demiş. Kulağını bükmesi benden... Şu karına bir şey söyle, sabahtan akşama kadar ev ev dolaşıyor, konu komşu bırakmıyor... Söyle de azıcık evinde otursun!

- Peki! demiş Hoca. Görürsem söylerim!...

Birgün Hoca, ramazanda, gölün kenarında yoğurdu çaktırmadan götürüyormuş. Adamın biri gelmiş:

- Hocam, ne yapıyorsun? Daha top atılmadı, iftar vakti değil, hem oruç tutmuyor musun sen?

Hoca:

- Ya tutarsam?

Hoca bir ara paraya sıkışmış. Bir köylü gelip hocaya:

- Şeytan nerede yaşar? diye sormuş.

Hoca cevabı bilmiyormuş ama köylüyü cevapsız bırakmamak için soruyu cevaplamış. Adam giderek hocayı soru yağmuruna tutmuş ve sonunda hocaya sormuş:

- Hocam peki şeytan ne yer?

Hoca da:

- Eğer benim gibi parası yoksa zıkkımın kökünü yer!... demiş.

Bir gün Hoca, yol üstü bir hana inmiş. Nuh Nebi’den mi kalmış, Kalubela’dan mı? Her ne ise… Her tarafı delik deşik olmuş; adeta çökmeye bir başı kalmış. Hoca’nın yüreğine bir korkudur düşmüş ama ne desin? Nihayet bir söz arasında:

- Yahu, bu senin tavan da ne kadar gıcırdıyor be, beşik mi mübarek? diyecek olmuş...

Ama hancı baba hiç oralı olmamış; sözü şakaya boğarak:

- Ağzını hayra aç Hoca, bu gıcırtı beşik gıcırtısı değil; tavan tahtaları Hakk Teala’ya tespih çekiyor! demiş.

Hoca’nın közü küllenir mi? Gözlerini hancının gözüne dikerek: Tesbih hakkında devamını oku »

Hoca Nasreddin ölüm döşeğindeymiş. Karısını çağırmış:

- Hanım en güzel elbiselerini giy, iyice kokular sürün, tak takıştır yanıma gel otur.

- Ayol hoca delirdin mi sen. Bu durumdayken ben nasıl süslenirim?

- İyi ya azrail gelince belki beğenip, benim yerime seni götürür!...