Hikayeler

Anadolu'dan İstanbul'a para kazanmaya gelen insanlar her zaman olmuştur. Uzun zaman önce bu insanlardan fakir olanlar geçimlerini hamallık yaparak sağlarlarmış. Hamallık yapabilmek için ise kalın bir ipe sahip olmak lazımmış. Bir kalın ipe bile sahip olmayanlar ise hakir görülüp, "ipsiz" diye anılırlarmış.

İşte "ipsiz sapsız" deyimi buradan doğmaktaymış.

Günün birinde bir çiçekle su karşılaşır ve arkadaş olurlar. Güzel bir arkadaşlık olarak başlar birliktelikleri… Elbette zaman lazımdır birbirlerini tanımaları için. Gel zaman, git zaman çiçek o kadar mutlu olur ki; mutluluktan içi içine sığmaz artık… Anlar ki, suya aşık olmuştur. İlk kez aşık olan çiçek, etrafa kokular saçar; "Sırf senin hatırın için ey su" diyerek... Çiçek ile Su hakkında devamını oku »

Bir zamanlar bülbüller şarkılarını yalnız ağaçlar için söylerlermiş. Yeryüzünün süsü olan çiçeklere şarkı söylemek akıllarının ucuna bile gelmezmiş. Çiçeklerse bu duruma çok üzülürlermiş; “Ah... Ah! Şu güzel sesli, hoş nefesli bülbüller, bir güncük de olsa bizim için şarkı söyleseler ne olur sanki?” diye yakınır dururlarmış. Gül ve Bülbül hakkında devamını oku »

Bir Deniz feneri… Okyanusla sonsuza dek komşu… Okyanusun mu ona daha çok ihtiyacı var yoksa deniz feneri mi okyanus için vazgeçilmez bir sevgili? Gündüzleri, deniz feneri isyanlarda… Çünkü yanı başındaki biricik sevgilisi gözlerinin önünde güneşle ihtirasla sevişmekte. Hep gece olsun ister, sevgilisi ona kalsın, yalnız onda bulsun gecedeki renginin güzelliğini… Deniz Fenerinin Aşkı hakkında devamını oku »

Kelebek, Merhaba" demiş papatyaya… "Sizi uzaktan gördüm ve yanınıza gelmek istedim."  Papatya nazlı nazlı bakmış konuğuna ve "Size de merhaba" demiş, "Ben de yalnızlıktan sıkılmıştım zaten." Birbirlerinin yalnızlıklarını paylaşıp sohbete başlamışlar...

Kelebek ona hayat hikayesini, nerede dünyaya geldiğini, geçtiği ormanı, tepeleri anlatmış. Papatya da ona kendinden bahsetmiş. Papatya Falının Hikayesi hakkında devamını oku »